Oorlog voorbij?

Hendrikus Adrianus van Baak is geboren 25 november 1937 aan de Hoenderloseweg 101. Kort daarop is het vernummerd tot 187. Ugchelen is de naam van het dorp. De Vikingen hebben rond het jaar 809 al de nederzetting beroofd en verwoest. De samensteller heeft er een groot gedeelte van zijn leven gewoond en doorgebracht. Vooral het gebied rond De Wapenberg draagt bij tot de liefde die verder gaat dan de grens van Ugcheler Mark, de Veluwe ligt na aan het hart van de schrijver. Het is bijna ongelofelijk dat een kind zoveel van de oorlog heeft meegekregen. Verteller probeert de positieve kant van de oorlog boven water te krijgen. Tenminste, als er iets positiefs over een oorlog te melden is. Men kan slachtoffer zijn van de ellende die vele Nederlanders heeft getroffen. De ellende van toen, herhaalt zich overal elders op de wereld, televisie en de dagbladen staan er bol en vol van. Positief denken en geloven, ook in jezelf geloven, is het behoud van waardigheid. De schrijver is er zich van bewust dat vrede een nobel streven is, maar het is nog verre van ons. Schrijver is moe van alle ellende op tv, maar is tevens dankbaar dat hij vanuit zijn rolstoel iets door mag geven uit het verleden, aan het heden en het nageslacht. De optekenaar is er zich van bewust, dat hij vele dingen geschiedkundig niet bij het goede einde heeft. De namen kloppen soms wel, soms niet, met de werkelijkheid. Ook de opsomming van gebeurtenissen is soms niet volledig juist. Men moet het dan ook als een beleving van een kleuter zien. Schrijver was bijna de jongste thuis en had veel van de groteren meegekregen. De variatie die in vele, bijna alle families voorkomt heeft hij ook aan elkaar geschreven. Het gekke is dat de schrijver nu nog niet weet wie er wel en wie er niet tot de goeie Nederlanders behoorden. Er waren ook mensen die wel deugden, maar ondergewaardeerd zijn gebleven. Velen lieten hun leven voor anderen, maar ook leefden velen voor zichzelf, niet alleen om te overleven, maar vooral er niet slechter van te worden. Als eenieder te eten en een dak boven zijn hoofd had, waarom moest men dan nog vechten? Een tevreden mens zal niet vechten. Zolang er gepraat wordt, wordt er niet geknokt. Maak van je vijand je vriend en de dreiging is voorbij. Henny van Baak