Handboek voor de vagebond

De vagebond was van oudsher een randfiguur die de samenleving de rug toekeerde en in verband werd gebracht met bedelarij, maar dat veranderde in de negentiende eeuw: kunstenaars en andere kritische geesten kozen de vagebond juist als voorbeeld. Zij vestigden zich op eenzame locaties en verafschuwden hebzucht en commercie. Deze dwarsdenkers zijn de voorboden van een trend in de wereld van vandaag. Deels omdat zij de huizenprijzen niet meer kunnen betalen, deels omdat zij het postkapitalistische systeem verwerpen, ontwikkelen jongeren alternatieve levenswijzen. Ze verlaten de gebaande paden en bouwen tiny houses aan de rafelranden van de maatschappij; verbeelding, liefde voor de natuur en vrijheidszin staan voor hen centraal. In zijn Handboek voor de vagebond presenteert Léon Hanssen belangrijke vertegenwoordigers van deze manier van zwerven, wonen en denken. Van de Amerikaan Henry David Thoreau met zijn pleidooi om de bossen in te trekken, via de Oostenrijkse filosoof Ludwig Wittgenstein, die zich in een hut aan een Noorse fjord installeerde, tot de Engelse schuurbewoner en schrijfster Catrina Davies anno nu: zij staan voor een levenshouding die voor ons allemaal inspirerend kan zijn.