Gstaad

Mensen die niets kunnen worden, moeten worden wat ze spelen. Dat is voor de jonge François Lepeltier de kern van het overleven. In een onbewaakt ogenblik werd hij verwekt, op kamer 17 van een hotel in Heidelberg. Moeder Mathilde was negentien, meer een kind dan een mama, meer een oudere zus dan een moeder. Vader Lepeltier handelde in dons, voornamelijk ganzenveren. Zij scheelden 38 jaar, maar voor de liefde is dat niets. In de stilte van de woonkamer van een pension in het Duitse Baden-Baden bereidt de jonge François zich voor op de rol die zijn glansrol zal worden: sommelier van het vermaarde Palace Hotel, hoog in de bergen van het Zwitserse Gstaad. Maar wie zo hoog gestegen is, kan alleen nog maar vallen. En hoe. Tussen 2000 en 2002 publiceerde Arnon Grunberg als Marek van der Jagt twee romans en een novelle: De geschiedenis van mijn kaalheid, Gstaad 95-98 en Monogaam. Velen beschouwden de boeken die hij onder dit heteroniem schreef als een gimmick, ten onrechte volgens Grunberg: `Ik geloof dat de overgang van mijn roman Fantoompijn (2000) naar De asielzoeker (2003) niet te begrijpen is zonder Marek van der Jagt. `Een gruwelijk meesterwerk. Een boek als een bijl. Als je het uit hebt, voel je je als iemand met hoogtevrees die boven een peilloos diepe afgrond hangt. Frits Abrahams in NRC Handelsblad