Een dagje naar huis

'Pa, help mij es, de veters willen niet los.''Dat kun je anders best zelf.''Maar jij hebt ervoor geleerd,' zei ze slim.Mijn vader lachte en gaf toe. 'Ik zal dan nog één keer voor jeop de knieën gaan,' zei hij.Terwijl hij haar veters lostrok, aaide zij over zijn dunne haaren gaf hem langzaam een kus op zijn kale kruin.Dit gesprekje in Een dagje naar huis tekent de vertrouwelijkheidtussen een oude schoenmaker en zijn dementerendevrouw. Maar zij voelt zich ook vaak bang en onveilig. Hun volwassenzoon bezoekt hen en dit bezoek aan zijn ouderlijk huisroept herinneringen aan zijn jongenstijd in hem wakker. Hijbeseft dat ook zijn jeugd balanceerde tussen onveilig en veilig.Hoort dat bij het menselijk bestaan? Of is er een mogelijkheiddaaraan te ontstijgen?Prachtige jeugdherinneringen van een Groningse schoenmakerszoonen een indringende novelle over de veiligheid enonveiligheid van het bestaan.Hans Werkman (1939) publiceerde ruim vijftig boeken, waaronderde romans De klokkepaardjes en Het hondje van Sollieen de biografi eën van de romanschrijver J.K. van Eerbeek ende dichter Willem de Mérode.