De wandeling

In De wandeling vlucht een schrijver weg van het lege vel papier voor hem, naar buiten. Hij wandelt door een kleine stad en door bos en open veld, opmerkzaam op elk detail. Zo nu en dan ontmoet hij iemand, zoals een boekhandelaar, een belastinginspecteur, een dame, een zingend meisje en een reusachtige man genaamd Tomtsjak. Aan het slot worden de randen van zijn gemoed steeds donkerder. De wandeling wordt wel gezien als een allegorie op het scheppingsproces, waarin schrijven een middel is om aan het leven te ontsnappen. Deze uitgave bevat ook het essay 'Le promeneur solitaire' van W.G. Sebald. Robert Walser (1878-1956) leefde zijn leven op kleine kamertjes en verbleef zijn laatste 23 jaren in een psychiatrische inrichting. Hij maakte graag lange wandelingen en schreef. Roem was hem een gruwel. Toch wordt zijn oeuvre - dat naast De wandeling klassiekers kent als Jakob von Gunten, Fritz Kocher z'n opstellen, Der Räuber en De gezusters Tanner - door collega's als Franz Kafka, J.M. Coetzee, Herman Hesse, Elias Canetti en W.G. Sebald hooglijk geprezen. Een prachtig wandelpad door de literatuur - Theo Hakkert, Wegener DagbladenDuizelingwekkend goed - J. M. CoetzeeEen meesterlijke novelle. Op iedere bladzijde staan zinnen en formuleringen die je wilt onthouden en doorgeven. De laatste bladzijden behoren wat mij betreft tot het mooiste en ontroerendste wat Walser heeft geschreven - Wil Rouleaux, Trouw Walser maakt vrolijke mist in je hoofd. De wandeling is zijn meesterwerk - de VolkskrantDit is grootse literatuur - De Standaard der Letteren *****