De platte aarde

Kleine kinderen denken dat de aarde plat is. Zo dacht aanvankelijk de hele mensheid, blijkt uit mythen van overal ter wereld. Die gedachte stond niet op zichzelf, maar was bepalend voor het toenmalige wereldbeeld. De platte aarde vormde de onbeweeglijke basis voor de hemel, die haar als een koepel bedekte en die haar eigen, goddelijke bewoners had. Veel volkeren namen aan dat zich onder de aarde nóg een wereld bevond, de onderwereld, de verblijfplaats van de doden. Deze drie werelden vormden samen het hele universum. Dit mythisch-religieuze wereldbeeld wordt uitvoerig beschreven aan de hand van voorbeelden uit mythen en oude geschriften. De wereldreizen van de Argonauten, Odysseus en Sint-Brandaan zijn alleen te begrijpen voor wie zich een platte aarde voorstelt, en dat geldt ook voor tal van passages in de heilige boeken van jodendom, christendom, islam en de andere oude godsdiensten. Jesaja, Jezus en Mohammed leefden op een platte aarde. In het laatste hoofdstuk staat hoe, beginnend bij de Griekse filosofen, de geleidelijke overgang naar het moderne, wetenschappelijke wereldbeeld heeft plaatsgevonden.