Dansen op de Muur

De Bulgaarse Maria Genova behoort tot de generatie jongeren die zowel de tijd voor als na de val van het communistische regime meemaakte. In haar nieuwe boek beschrijft ze van binnenuit het soms tragikomische leven van gewone mensen in het Oostblok. Genova maakt hierbij treffende vergelijkingen tussen Oost en West. Zo had je in het Oostblok geen tweedeling, werkloosheid en junks. Maar er waren wel lege winkels en verboden reisdoelen. Ook kon je elk moment afgeluisterd worden. Westerse landen vonden dat toen verwerpelijk, maar ondertussen bespioneren ze hun eigen burgers meer dan ooit. Westerlingen vonden het ook onbegrijpelijk waar de Ossies gelukkig van werden: servetten ruilen, een pakje boter scoren of een door het regime verboden mop vertellen. De schrijfster vertelt ook over de bijna klunzige manier waarop in 1989 de Berlijnse Muur viel. Toch vinden veel Ossies het leven in een communistische dictatuur beter dan de vrijheid van het kapitalisme. Dansen op de Muur is een boek voor mensen die de recente geschiedenis door een minder zwart-witte bril willen zien. Het geeft ook antwoord op bijzondere vragen, zoals waarom de Trabant de langste auto ter wereld is. Ook beschrijft ze met veel humor hoe haar inburgering in Nederland verliep. (Lezersreactie):'Ik ben grootgebracht met het vijandbeeld van de Russen en een dreigende invasie. Die houding is nooit veranderd. Dit boek heeft mijn ogen geopend met betrekking tot alles wat er achter de Muur is gebeurd. Ik lees nu hoe de mensen daar leefden' Journaliste Maria Genova (1973) woont al 20 jaar in Nederland. Ze schreef o.a. columns voor Trouw en opiniestukken voor de VARA-site. Haar boeken zijn bestsellers. Ze handelen over grote maatschappelijke problemen en oogsten veel bijval. Zo gaat Het Duivelskind over foute ouders en falende jeugdzorg.