Binnen de wildroosters

Anton Ent neemt vaak de fiets om in de Veluwse bossen te genieten van stilte en inkeer. Het natuurgebied binnen de wildroosters is een beeld van zijn ziel, een metafoor voor zijn innerlijk leven. Zijn gedichten beschrijven psychische processen. Hij stuit hierbij op zandwegen en wissels.Het zandpad leidt niet naar vervoering en wissels lopen vast in struikgewasGelukkig zijn er ook open plekken, die op de mogelijkheid tot vernieuwing wijzen.Uit die streken komt hij, daar heeft hij het licht als een spreng tussen dennennaalden zien opspringen en zich herkend. Hij schreef een tiental poëziebundels, waaronder Kootwijkerzand (1999), Ode aan de ooievaar (2003), Coolsingelwind (2006) en Man van twee wegen (2009).Dit is de richting die Anton Ent is ingeslagen: de mystieke stilte in. (Trouw)Anton Ent stelt in zijn gedichten hele levens present die hij vervolgens weer, als waren het de glanzende bellen die een kind blaast, laat verdwijnen. (Marjoleine de Vos)De meest karakteristieke van alle (post) protestantse dichters.(Jaap Goedegebuure)